قوانین تامین اجتماعی و قانون کار و شناخت کافی از آن و آثار و تعهدات آن موجب می‌شود مدیران و شرکت‌ها روابط خود با نیروی انسانی را به گونه ای تنظیم نمایند که هم پاسخگوی نیازمندی‌ها و تعهدات نیروی انسانی باشند و هم رضایت نیروی انسانی و بهره وری مستمر و سوددهی پایدار را برای سازمان خود تضمین کنند. یکی از ارکان اصلی در مدیریت، نیروی انسانی است و هر مدیر، کارفرما، شرکت یا سازمانی ناگزیر است با بکارگیری نیروی انسانی، اهداف سازمانی خود را محقق کند. بکارگیری و تعامل با نیروی انسانی یکی از پیچیده‌ترین بخش‌های فعالیت مدیران است و در این بین علاوه بر تمام تلاش‌های لازم از سوی مدیریت برای بهبود روابط انسانی در محیط کار، تعریف رابطه رسمی بین نیروی انسانی و سازمان مهمترین خواسته طرفین است که در چارچوب قانون کار شکل می‌گیرد. به همین علت میزان شناخت و تسلط به قانون کار و مقررات تبعی می‌تواند نقش تعیین کننده‌ای داشته باشد اما متاسفانه آنچه به شدت خلاء آن احساس می‌شود، آشنایی مدیران و کارفرمایان، با الزامات قانونی حوزه مدیریت منابع انسانی است.